Zomaar een bijeenkomst

Het is vrijdagmiddag in de bieb van Almelo. Vanaf een uur of één druppelen de eerste leden binnen. Twee leden zetten koffie en thee, een ander zorgt voor koek.

Tijdens de inloop, is het al gezellig rumoerig. “Hoe gaat het nu met je man?” “Gefeliciteerd met je Leerling-certificaat!” “Zag ik jou nou op Facebook in… was het Spanje of Zeeland?”
We zijn oprecht geïnteresseerd in elkaar, ook buiten de bijeenkomsten om. De groepsapp vult zich met foto’s, tips, hartjes en met samen-bestellen-om-verzendkosten-te-besparen-activiteiten.

Om half twee doen we een korte check-in: “wat zit er in je hoofd of hart vandaag?” Dat kan gaan over zorgen thuis, een taart die heerlijk smaakt, een weefsel dat je óf met plezier óf tegenslag aan het maken bent. Daarna volgt vaak een “show and tell”: iedereen die dit wil laat haar werk zien en bouwen we een mini-expositie op de tafel, die tijdens de pauze bekeken kan worden.

Het laatste deel van de middag is gereserveerd voor een thema. Dat kan van alles zijn: kleurgebruik, Leno-weven met kraaltjes, weef-ergonomie, kumihimo of een persoonlijk verhaal over ontwerpen. Steeds is zijn het verschillende leden die dit thema verzorgen of organiseren.

Ook buiten de bijeenkomsten om, zijn er veel activiteiten voor wie wil. Zo is er een groepje ontstaan die steeds nieuwe technieken wil uitproberen, een groepje dat regelmatig lezingen en exposities bezoekt enz. Zonder verplichting, zonder uitsluiting.

Het begin ging niet vanzelf

Ons eerste jaar was een beetje zoals weven met ongetwijnd garen: het rafelt makkelijk. We hadden tijdens de oprichting een helder beeld van wat voor groep we wilden zijn, maar de praktijk had zo z’n eigen ideeën.

Met overwegend enthousiasme en plezier verliepen de bijeenkomsten. En zoals het hoort volgens het boekje over groepsdynamica in nieuwe groepen, schuurde het ook tijdens de bijeenkomsten of tussen de leden onderling. Er werden rollen uitgevoerd, initiatieven genomen en soms was het stil. Dit botste soms of werd geslikt, waarna het in de wandelgangen besproken werd.

Net als er weer rust was, kwam er weer een nieuw lid bij. Hartstikke leuk, maar ja: iedere keer dat er een nieuw lid kwam was het ook weer zoeken naar een nieuwe balans.

De evaluatie

Na ruim een half jaar vonden we dat het tijd was om goed met elkaar te praten. Door vakanties en agenda’s werd dat uiteindelijk een jaar na de start. Het werd een open gesprek waarin naast de vooral veel leuke dingen die benoemd werden, ook wat pittige noten werden gekraakt. Niet echt leuk. Maar dat dit nodig was, bleek wel door wat er volgde. De lei was schoon en we begonnen met een vernieuwd elan aan het tweede jaar.

Hoe het allemaal begon

De voedingsbodem voor het oprichten van de weefgroep werd gelegd door de cursisten van  weefcursussen in Almelo. Meerdere gaven aan interesse in een weefkring te hebben. Dit leidde echter nog niet tot het initiatief.

Voor het initiatief waren drie wevers nodig die elkaar bij een expositie tegenkwamen. Hun gesprek zorgde dat het idee van een weefgroep een stuk concreter werd. Hierop volgde een oproep op Facebook:  “Wie heeft zin heeft in een oriënterende middag op 6 oktober 2023, is welkom.” Twaalf mensen meldden zich. Samen bespraken we waarom we een weefgroep wilden, hoe we dat vorm konden geven, en – heel concreet – wat we gingen doen.

En nu…

We bestaan nu twee jaar, hebben een actieve en hechte groep, een vol activiteitenprogramma en… een ledenstop. En steeds blijven er mensen aankloppen. Er is inmiddels een wachtlijst van negen personen. Op 12 september organiseren we voor hen een oriënterende bijeenkomst. Wie weet ontstaat er zo een tweede weefgroep in Almelo.

Want één ding is zeker: eenmaal besmet met het weefvirus, kom je er niet meer vanaf. En eerlijk is eerlijk, dat willen we ook niet.

We wensen alle weefgroepen, -kringen, -collectieven en alle andere samenwerkingsvormen net zoveel plezier als dat wij aan onze weefgroep ervaren.

Vriendelijke groeten,

De Draadjes Maatjes